Co warto wiedzieć o stylu ludwikowskim?
Kiedy słyszymy o stylu ludwikowskim od razu na myśl przychodzą nam gięte nóżki przy stołach czy też krzesłach. Warto jednak wiedzieć, iż styl ten pochodzi z Francji, i zmieniał się na przestrzeni lat w zależności od panującego władcy.
Styl Ludwika XIV
Na początek napiszę kilka słów o stylu Ludwika XIV zwanego też “Królem Słońce”. Rozwinął się w trakcie przebudowy Wersalu, dawnego zameczku myśliwskiego Ludwika XIII. Meble tego stylu charakteryzują się bogactwem zdobień oraz wspaniałym kształtem. Nie dążą jednak do wygody użytkownika a do reprezentacyjności. Możemy zaobserwować w nich absolutną symetrie oraz przeskalowanie. Stąd też najłatwiej rozpoznamy ten styl po ogromnych gabarytach komód czy szaf oraz w wyciągniętych w górę oparciach foteli. Nogi mebli w stylu Ludwika XIV są proste, ozdobnie toczone, lub konsolowe – wygięte. Spinające je krzyżaki początkowo miały tradycyjny kształt litery H, dość szybko jednak zmieniły się na bardziej elegancką formę iksowatą.
Styl Ludwika XV
Kolejnym a zarazem najbardziej charakterystycznym jest styl Ludwika XV, znany tez jako francuskie rokoko. Po mimo stosunkowo krótkiego panowania w Europie od 1723 do 1750 roku, zdołał odcisnąć mocne piętno na sztuce europejskiej. W stylu rokoko we wnętrzach z meblami wszędzie możemy dostrzec orientalizm. W modzie były przede wszystkim motywy chińskie. Z Azji sprowadzano też rozmaite wyroby z laki. W meblarstwie za znak rozpoznawalny stylu Ludwika XV możemy śmiało przyjąć linie krzywą. Charakterystyczna nóżka w kształcie wydłużonej litery S (zwężająca się od góry ku dołowi i zakończona stópką) pochodzi właśnie z tego stylu. Ważną rzeczą jest fakt, że meble wykonywane były z myślą o zapewnieniu komfortu użytkownikom.
Styl Ludwika XVI
Styl Ludwika XVI nazywamy też barokowym klasycyzmem. Jego formę zawdzięczamy dwóm źródłom. Pierwsze z nich to przesyt formami rokokowymi. Dlatego też możemy zaobserwować tu umiłowanie prostoty. Szczególnie widzimy to przy nóżkach mebli – proste, zawsze zwężające się do dołu. Najczęściej są one toczone o okrągłym przekroju. Drugim źródłem jest fascynacja sztuką antyczną, podsycana odkryciem w XVIII wieku ruin Pompejów i Herkulanum. Stąd też w tym stylu ludwikowskim mamy spory repertuar antycznych ornamentów.
Styl Ludwika Filipa
Styl Ludwika Filipa często nazywany jest drugim rokokiem. Historycy meblarstwa wskazują, że styl Ludwika Filipa we Francji stanowi przedłużenie i rozwinięcie stylu Restauracji. Podkreśla się przy tym, że z tamtej estetyki styl Ludwika Filipa bierze czyste, wyraziste linie, ale nie elegancję. Co więcej, w swym oryginalnym, francuskim wydaniu styl Ludwika Filipa zdradza tendencje nawiązuje do sztuki użytkowej epoki rokoka, ale też renesansu, baroku w duchu Ludwika XIII czy nawet gotyku. Szafy, szafki i komody w stylu Ludwika Filipa są masywne, głównie przez to, że zamiast na nóżkach, najczęściej oparte są na litych cokołach, a zwieńczone gzymsem.
Podsumowując, w Polsce meble ludwikowskie kojarzymy przede wszystkim z kabriolowymi, czyli esowato wygiętymi nóżkami – rodem ze stylu Ludwika XV, jednak zdecydowanie masywniejszymi od rokokowych, bo i dźwigającymi ciężki korpus mebla. Na koniec zachęcam do zapoznania się z naszymi realizacjami.